Kalli kónguló

        Þjóðlag

 

        Kalli litli kónguló klifraði upp á vegg.

        Þá kom rigning og Kalli litli féll.

        Upp kom sólin og þerraði hans kropp

        og hann Kalli litli kónguló klifraði upp á topp

 

        Karl gekk út um morguntíma

        Karl gekk út um morguntíma

        taldi alla sauði sína,

        einn og tveir og þrír og fjórir

        og allir voru þeir.

 

        Með höndunum gerum við

        klapp, klapp, klapp.

        Með fótunum gerum við

        stapp, stapp, stapp.

        Einn, tveir, þrír,

        ofurlítið spor,

        einmitt á þennan hátt

        er leikur vor.

 

        Kanntu brauð að baka?

        Kanntu brauð að baka?

        Já, það kann ég.

        Svo úr því verði kaka?

        Já, það kann ég.

        Ertu alveg viss um

        Já, það er ég.

        Eða ertu ef til vill að gabba mig?

 

        Kanntu mat að sjóða?

        Og gestum heim að bjóða?

 

        Kanntu ber að tína?

        Og stoppa í sokka fína?

 

        Kanntu að sjóða fiskinn?

        Og færa hann upp á diskinn?

 

        Kisa mín

        Kisa mín, kisa mín,

        hvaðan ber þig að?

        Og ég kem nú frá London,

        þeim mikla´og fræga stað.

 

        Kisa mín, kisa mín,

        hvað gerðirðu þar?

        Og ég var að veiða mýsnar

        í höllu drottningar.

 

        Klappa saman lófunum

        Þjóðlag, Gamlir húsgangar

 

        Klappa saman lófunum,

        reka féð úr móunum,

        vinna sér inn bita,

        láta ekki hann pabba vita.

 

        Klappa saman lófunum,

        reka féð úr móunum,

        tölta á eftir tófunum

        tína egg úr spóunum.

 

        Krummi krunkar úti

        Krummi krunkar úti,

        kallar á nafna sinn:

        “Ég fann höfuð af hrúti,

        hrygg og gæruskinn.

        :,: Komdu nú og kroppaðu með mér,

        krummi nafni minn” :,:

 

        Klukkurím

         Klukkan eitt

        eta feitt.

        Klukkan tvö

        baula bö.

        Klukkan þrjú

        mjólka kú.

        Klukkan fjögur

        kveða bögur.

        Klukkan fimm

        segja bimm.

        Klukkan sex

        borða kex.

        Klukkan sjö

        segja Ö.

        Klukkan átta

        fara að hátta.

        Klukkan níu

        veiða kríu.

        Klukkan tíu

        kyssa píu.

        Klukkan ellefu

        fleyta kellingu.

        Klukkan tólf

        ganga um gólf

 

        Kolakassinn

        Þjóðlag

        Ljóð: Gestur Guðfinnsson

 

        (Nöfn barnanna sett í eyðurnar)

        ….. datt í kolakassann

        hæfadderí, fadderall-all-a.

        ..... átti að passa hann

        hæfadderí, fadderall-all-a.

 

        Viðlag 1:

        Ef hún mamma vissi það

        þá yrði hún alveg steinhissa.

        Hæfadderí, hæfaddera,

        hæfadderí fadderall-all-a.

 

        Viðlag 2:

        Hvað ert þú að gera hér?

        Snáfaðu heldur heim með mér.

        Hæfadderí, hæfaddera,

        hæfadderí fadderall-all-a.

 

           Krumminn í hlíðinni

        Íslenskt þjóðlag

        Gömul þula

 

        Krumminn í hlíðinni

        hann fór að slá.

        Þá kom Lóa lipurtá

        og fór að raka ljá.

        Hann gaf henni hnappa þrjá

        og bannaði henni að segja frá

        en hann spói spíssnefur

        og hann sagði frá,

        prakkarinn sá.

        Þó var ljáin ekki nema

        hálft annað puntstrá.

 

        Klói kattarskrækur

        Ég heiti Klói kattarskrækur,                                

        í kofa stórum bý. (Hvæs)

        Um strætin læðist léttur, sprækur

        og læt fólk kenna á því, (Hvæs)

        Ég skelfi hér alla, búmm, búmm,
       (Slegið á læri)

        Konur og kalla. (Mjá)

        Durudu,rudu,rudu,rudu, durdu, durru rud

 

           Krummi svaf í klettagjá

        Íslenskt þjóðlag

        Ljóð: Jón Thoroddsen

 

        Krummi svaf í klettagjá

        kaldri vetrarnóttu á,

        :,: verður margt að meini, :,:

        fyrr en dagur fagur rann,

        freðið nefið dregur hann

        :,: undan stórum steini. :,:

 

        Allt er frosið úti gor,

        ekkert fæst við ströndu mor,

        :,: svengd er metti mína, :,:

        ef að húsum heim ég fer,

        heimafrakkur bannar mér

        :,: seppi úr sorpi að tína. :,:

 

        Öll er þakin ísi jörð,

        ekki séð á holtabörð

        :,: fleygir fuglar geta, :,:

        en þó leiti út um mó,

        auða hvergi lítur tó,

        :,: hvað á hrafn að eta? :,:

 

        Á sér krummi ýfði stél,

        einnig brýndi gogginn vel,

        :,: flaug úr fjallagjótum, :,:

        lítur yfir byggð og bú

        á bæjum fyrr en vakna hjú,

        :,: veifar vængjum skjótum. :,:

 

        Sálaður á síðu lá

        sauður feitur garði hjá,

        :,: fyrrum frár á velli. :,:

        “Krunk, krunk, nafnar komið hér!

        Krunk, krunk, því oss búin er,

        :,: krás á köldu svelli. :,:

 

       Krumminn á skjánum

       Krumminn á skjánum,

       kallar hann inn:

       “gef mér bita’af borði þínu,

       bóndi minn!”

       Bóndi svara býsna reiður:

       “Burtu farðu, krummi leiður.

       Líst mér að þér lítill heiður,

        ljótur ertu’ á tánum,

        Krumminn á skjánum.”

 

        Kvæðið um fuglana

        Ljóð: Davíð Stefánsson

        Snert hörpu mína, himinborna dís,

        svo hlusti englar Guðs í Paradís.

        Við götu mína fann ég fjalarstúf

        og festi á hann streng og rauðan skúf.

 

        Úr furutré, sem fann ég út við sjó,

        ég fugla skar og líka úr smiðjumó.

        Í huganum til himins oft ég svíf

        og hlýt að geta sungið í þá líf.

 

        Þeir geta sumir synt á læk og tjörn,

        og sumir verða alltaf lítil börn.

        En sólin gyllir sund og bláan fjörð

        og sameinar með töfrum loft og jörð.

 

        Ég heyri fjarska villtan vængjaþyt,

        um varpann leikur draumsins perluglit.

        Snert hörpu mína himinborna dís,

        svo hlusti englar Guðs í Paradís.

 

         Kvæðið um litlu hjónin

       Við lítinn vog í litlum bæ er

       lítið hús, lítið hús.

        Í leyni inni í lágum vegg

        er lítil mús, lítil mús.

        Um litlar stofur læðast hæg og lítil hjón,

        því lágvaxin er litla Gunna og litli Jón.

 

        Þau eiga lágt og lítið borð

        og lítinn disk, lítinn disk

        og litla skeið og lítinn hníf

        og lítinn fisk, lítinn fisk

        og lítið kaffi, lítið brauð

        og lítil grjón.

        Því lítið borða litla Gunna og litli Jón.

 

       Þau eiga bæði létt og lítil

        leyndarmál,leyndarmál.

        og lífið gaf þeim lítinn heila

        og litla sál,litla líf

        Þau miða allt sitt litla líf

        við lítinn bæ 

        og lágann himin,litla jörð

        og lygnan sæ.

 

       Þau höfðu lengi litla von

        um lítil börn, lítil börn,

        sem léku sér með lítil skip

        við litla tjörn, litla tjörn,

        en loksins sveik sú litla von

        þau litlu flón,

        og lítið elskar litla Gunna

        hann litla Jón.

 

           Kalli kálormur

        Ég er Kalli kálormur,

        í kál og rófur gráðugur.

        Naga, naga alla daga,

        namm, namm, namm.

 

        En Gulli, sá sem garðinn á,

        gremjulegur kemur þá.

        Ormur, ormur eins og gormur

        burt, burt, burt.

 

        Karlinn í tunglinu

        Það bjó einn karl í tunglinu, tunglinu, tunglinu,

        það bjó einn karl í tunglunu og hann hét Eikartré.

         Hárið var úr hafragraut, hafragraut, hafragraut,

        hárið var úr hafragraut og hann hét Eikartré.

         Augun voru úr kjötbollum, kjötbollum, kjötbollum,

        augun voru úr kjötbollum og hann hét Eikartré.

         Nefið var úr osti, osti, osti,

        nefið var úr osti og hann hét Eikartré.

         Munnurinn var úr pizzu, pizzu, pizzu,

        munnurinn var úr pizzu og hann hét Eikartré.

         Eyrun voru úr sveppum, sveppum, sveppum,

        eyrun voru úr sveppum og hann hét Eikartré.

          Maginn var úr appelsínu, appelsínu, appelsínu,

        maginn var úr appelsínu og hann hét Eikartré.

        Handleggirnir voru úr gulrótum, gulrótum, gulrótum,

        handleggirnir voru úr gulrótum og hann hét Eikartré.

        Fæturnir voru úr súkkulaði, súkkulaði, súkkulaði,

        fæturnir voru úr súkkulaði og hann hét Eikartré.

        Tærnar voru úr rúsínum, rúsínum, rúsínum,

        tærnar voru úr rúsínum og hann hét Eikartré.

         Rassinn var úr hlaupi, hlaupi, hlaupi,

        rassinn var úr hlaupi og hann hét Eikartré.