Á sandi

        :,: Á sandi byggði heimskur maður hús :,:

        og þá kom steypiregn.

        :,: Og þá kom steypiregn og vatnið óx og óx :,:

        og húsið á sandinum féll.

        :,: Á bjargi byggði hygginn maður hús :,:

        og þá kom steypiregn.

        :,: Og þá kom steypiregn og vatnið óx og óx :,:

        og húsið á bjargi stóð fast.

        Á íslensku má alltaf finna svar
        Á íslensku má alltaf finna svar
        og orða stórt og smátt sem er og var,
        og hún á orð sem geyma gleði´og sorg,
        um gamalt líf og nýtt ís veit og borg.

        Á vörum okkar verður tungan þjál,
        þar vex og grær og dafnar okkar mál.
        Að gæta hennar gildir hér og nú,
        það gerir enginn – nema ég og þú.

        Á Sprengisandi

        Lag:  Sigvaldi Kaldalóns

        Ljóð: Grímur Thomsen

        Ríðum, ríðum rekum yfir sandinn,

        rennur sól á bak við Arnarfell,

        hér á reiki er margur óhreinn andinn,

        úr því fer að skyggja á jökulsvell.

        :,: Drottinn leiði drösulinn minn

        drjúgur verður síðasti áfanginn :,:

        Þey þey þey þey þaut í holti tófa,

        þurran vill hún blóði væta góm,

        eða líka einhver var að hóa

        undarlega digrum karlaróm.

        :,: Útilegumenn í Ódáðahraun

        eru kannski að smala fé á laun :,:

        Ríðum, ríðum rekum yfir sandinn,

        rökkrið er að síga á Herðubreið.

        Álfadrottning er að beisla gandinn,

        ekki er gott að verða á hennar leið.

        :,: Vænsta klárinn vildi ég gefa til

        að vera komin ofan í Kiðagil :,:

        Álfareiðin

        Stóð ég úti í tungsljósi, stóð ég út við skóg,
        stórir komu skarar, af álfum var þar nóg.
        Blésu þeir á sönglúðra, og bar þá að mér fljótt,
        og bjöllurnar gullu á heiðskírri nótt.

        Hleyptu þeir á fannhvítum hestum yfir grund,
        hornin jóa gullroðnu blika við lund,
        eins og þegar álftir af ísa grárri spöng
        fljúga suður heiði með fjaðraþyt og söng.

        Heilsaði hún mér drottningin og hló að mér um leið,
        hló að mér og hleypti hestinum á skeið.
        Var það út af ástinni ungu, sem ég ber?
        Eða var það feigðin, sem kallaði að mér?

        Ánamaðkur, kakkalakki og kónguló

        Ég fann lítinn ánamaðk í dag

        ég fann rauðan ánamaðk í dag

        ég fann skrýtinn ánamaðk í dag.

        Tra la la la la la la la lei.

        Ég fann svartan kakkalakka í dag,

        ég fann lítinn kakkalakka í dag

        ég fann svartan kakkalakka í dag,

        Tra la la la la la la la lei.

        Og þegar kakkalakkinn hló

        þá fengu allir nýja skó.

        Og þegar haninn galaði:

        Gaggala, gaggala, gó

        þá fór hann Gvendur út á sjó.

        Ég fann bláa könguló í dag,

        könguló með fjólubláan staf,

        ég fann stóra könguló í dag.

        Tra la la la la la la la lei.

        Þegar köngulóin hló,

        þá fékk hún átta nýja skó.

        Og þegar haninn galaði:

        Gaggala, gaggala, gó

        þá fór hann Gvendur út á sjó

        Ég fann rauðan orm í Reykjavík,

        ég fann gulan orm í Keflavík.

        Ég fann litla ormamaðka´ í dag.

        Tra la la la la la la la lei.

        Og þegar ormapabbinn hló,

        þá fengu allir nýja skó

        Og þegar haninn galaði :

        Gaggala, gaggala, gó

        þá fór hann Gvendur út á sjó.