Gráðug kelling

        Lag og texti: Þorkell Sigurbjörnsson

        Gráðug kelling

        hitaði sér velling

        og borðaði, (namm, namm, namm,)

        síðan sjálf, (jamm, jamm, jamm,)

        af honum heilan helling.

        Svangur kallinn

        varð alveg dolfallinn

        og starði svo, (sko, sko, sko,)

        heilan dag (o, ho, ho,)

        ofan í tóman dallinn.

        Gamli Nói

        C.M.Bellman

        Síra Eiríkur Brynjólfsson Þýddi

        Gamli Nói, gamli Nói,

        guðhræddur og vís.

        Mikilsháttar maður,

        mörgum velviljaður.

        Þótt hann drykki, þótt hann drykki,

        þá samt bar hann prís.

           Göngum, göngum

        Göngum, göngum,

        göngum upp í gilið

        gljúfrabúann til að sjá.

        Þar á klettasyllu

        svarti krummi

        sínum börnum liggur hjá.

          Guttavísur

        Sögu vil ég segja stutta,
        sem að ég hef nýskeð frétt.
        Reyndar þekkið þið hann Gutta.
        Það er alveg rétt.
        Óþekkur er ætíð anginn sá,
        út um bæinn stekkur hann
        og hoppar til og frá.
        Mömmu sinni unir aldrei hjá
        eða gegnir pabba sínum.
        Nei, nei, það er frá.
        Allan daginn út um bæinn
        eilíf heyrast köll í þeim:
        Gutti, Gutti, Gutti, Gutti,
        Gutti, komdu heim.

        Andlitið er á þeim stutta
        oft sem rennblautt moldarflag.
        Mædd er orðin mamma hans Gutta,
        mælir oft á dag:
        Hvað varst þú að gera, Gutti minn ?
        Geturðu aldrei skammast þín
        að koma svona inn?
        Réttast væri að flengja ræfilinn.
        Reifstu svona buxurnar
        og nýja jakkann þinn?
        Þú skalt ekki þræta, Gutti,
        Það er ekki nokkur vörn.
        Almáttugur! en sú mæða
        að eiga svona börn.

        Gutti aldrei gegnir þessu,
        grettir sig og bara hlær,
        orðinn nærri að einni klessu
        undir bíl í gær.
        Ofan af háum vegg í dag hann datt.
        Drottinn minn! Og stutta nefið
        það varð alveg flatt,
        eins og pönnukaka.  Er það satt?
        Ójá, því er ver og miður,
        þetta var svo bratt.
        Nú er Gutta nefið snúið,
        nú má hafa það á tröll.
        Nú er kvæðið næstum búið.
        Nú er sagan öll.

           GLEÐIBANKINN

        Tíminn líður hratt á gervihnatta öld

         Hraðar sérhvern dag, hraðar sérhvert kvöld

        Ertu stundum hugsandi yfir öllum gulu miðunum

         Þú tekur kannski of mikið út úr Gleðibankanum

         Hertu upp huga þinn, hnýttu allt í hnút

        Leggur ekkert inn, tekur bara út

        Syndir þínar sem þú aldrei drýgðir sitja í þankanum

        Óútleystur tékki í Gleðibankanum

        Þú skalt syngja lítið lag

        Um lífsgleðina sjálfa í brjósti þér

        Og láttu heyra að þú eigir litið gleðihús

        Kósí lítið lag, sem gæti gripið mig og hvern sem er

        Þú leggur ekki in í Gleðibankann tóman blús

        Þú skalt syngja lítið lag

        Um lífsgleðina sjálfa í brjósti þér

        Og láttu heyra að þú eigir litið gleðihús

        Kósí lítið lag, sem gæti gripið mig og hvern sem er

        Þú leggur ekki in í Gleðibankann tóman blús

        Hertu upp huga þinn, hnýttu allt i hnút

        Leggur ekkert inn, tekur bara út

        Syndir þínar sem þú aldrei drýgðir sitja í þankanum

        Óútleystur tékki í Gleðibankanum

        Þú skalt syngja lítið lag

        Um lífsgleðina sjálfa í brjósti þér

        Og láttu heyra að þú eigir litið gleðihús

        Kósí lítið lag, sem gæti gripið mig og hvern sem er

        Þú leggur ekki in í Gleðibankann tóman blús